Levensverhaal

Cecilia werd geboren rond het jaar 200 in Rome. Volgens de legende stamt zij uit het belangrijke geslacht van de Cecilianen, ten tijde van de Romeinse keizer Alexander Severus. De jonge Cecilia had de gelofte van maagdelijkheid afgelegd en als kind had ze zich al geestelijk met Jezus verloofd. Een jonge man Valerius werd echter verliefd op haar en hoopte op de toestemming van haar ouders om met haar te mogen trouwen. Alles werd in gereedheid gebracht voor het huwelijksfeest, maar onder de feestelijke muziekklanken zong de maagd Cecilia innerlijk een lied voor de Heer alleen. Tijdens de eerste huwelijksnacht vertelde ze haar man Valerius dat ze de gelofte van kuisheid had afgelegd. Ze werd beschermd door een engel van God die erop toezag dat niemand haar aanraakte. Als dit wel zou gebeuren, dan zou de woede van de hemel over die persoon neerdalen! Toen haar man vroeg om de engel te mogen zien, antwoordde Cecilia dat dit enkel mocht als hij zich door de paus zou laten dopen. Valerius deed dit en toen hij weer thuis kwam, zag hij nog net hoe een engel zijn vrouw rozen gaf. Hierop werd hij een van vurigste christenen en bekeerde hij ook zijn broer Tiberius.

Met zijn drieën verzorgden ze de christenen die bezweken waren onder de christenvervolgingen. Op bevel van prefect Almachius werden Valerius en Tiberius gevangen genomen en onthoofd. Cecilia werd later ook gevangen genomen en in haar huis in kokend water gezet om op die manier te sterven. Maar het kokende water deerde haar niet en daarom werd zij veroordeeld tot de dood met het zwaard. Tot driemaal toe moest de beul met het zwaard toeslaan. Daarna bleef Cecilia nog drie dagen zwaar gewond in haar woning liggen. Tijdens deze drie dagen liet zij al haar bezittingen na aan haar dienaren en aan de armen van de stad. Uiteindelijk stierf ze op 22 november 230 aan haar verwondingen.

Cecilia wordt verheerlijkt als een volmaakt voorbeeld van een christelijke vrouw die uit liefde voor Christus maagd bleef en als martelares is gestorven.

Bron: www.heiligen.net

Patrones van de muziek

Sinds de middeleeuwen wordt Cecilia vereerd als de patrones van de kerkmuziek, muzikanten, zangers, instrumentenmakers, orgelbouwers en dichters. Of zij zelf muzikaal was of een instrument bespeelde, weet men niet.

Tot de middeleeuwen was paus Gregorius de patroonheilige van de muziek en de muzikanten. Maar toen in 1584 de Romeinse academie voor muziek werd opgericht, werd die onder de bescherming van de heilige Cecilia geplaatst.

Haar patronaatschap van de muziek is gebaseerd op een verkeerde vertaling van een vers uit de vespers van haar feestdag: Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat dicens fiat domine cor meum et corpus meum immaculatum ut non confundar. De verwijzing naar het orgel ( organis ) en de zang ( cantantibus ) hebben te maken met het feestgedruis op haar bruiloft. De zin wil zeggen dat zij zich "temidden van de feestmuziek" in haar hart enkel richt tot God in de hoop ook in haar bruidsnacht haar maagdelijkheid ( corpus immaculatum ) te kunnen bewaren.

Bron: Wikipedia

Catacomben

Omdat in die periode de christenen in Rome nog vervolgd werden, werd ook Cecilia stiekem in de catacomben begraven. Wie in de paasvakantie 2006 mee was met de Romereis, herinnert zich nog wel ons bezoek met een Nederlandstalige gids aan de catacomben van Sint-Calixtus. We hebben ondergronds halt gehouden bij de crypte van Cecilia! We stonden even stil voor een mooi witmarmeren liggend beeld van de gestorven Cecilia met een duidelijke zwaardslag in de hals. Cecilia werd begraven in dezelfde houding als ze stierf. Gedurende meer dan vijf eeuwen werd Cecilia daar vereerd. Pas in 821 werd haar lichaam overgebracht en herbegraven in de basiliek van Trastevere die aan haar is gewijd.

Kerk en beeld

Het beeld dat wij zagen in de crypte van de Sint-Calixtuscatacomben is een nauwkeurige kopie van het originele beeld uit 1599 van beeldhouwer Stefano Maderno.

In 821 liet paus Pascal I het intacte lichaam van Cecilia vanuit de catacomben overbrengen onder het hoofdaltaar van de Trastevere basiliek in Rome. Wanneer in 1599 kardinaal Sfondrati het graf opent, vindt hij het lichaam van Cecilia bijna ongeschonden terug. Op haar rechterkant gelegen, lag ze daar precies slapende. Haar hals droeg nog duidelijk de ruwe sporen van de zwaardslagen. Het lichaam verging daarna echter snel tot stof door contact met zuurstof.

Onder het hoogaltaar van de basiliek staat een prachtig beeldhouwwerk van Stefano Maderno dat de heilige Cecilia voorstelt badend in het bloed van de zwaardslagen. Een kopie van dit beeld staat op de eerste rustplaats van Cecilia in de catacomben van Sint-Calixtus.